چهارمین نشست از سلسله نشست های هنرهای تجسمی با پرسمان واکاوی آثار و تاثیر نقاش، مجسمه ساز، سفالکار، شاعر و نمایشنامه نویس اسپانیایی " پابلو پیکاسو " بر هنر تجسمی مدرن جهان در فرهنگان رازی برگزار و همزمان در شبکه اجتماعی اینستاگرام فرهنگان پخش گردید. گام نخست نشست، به بیان بیوگرافی کوتاهی از هنرمند و سپس به آَشنایی با کتاب های چاپ شده در این باره گذشت. پابلو پیکاسو نوشته ی کیت اسکار برو، زندگی و هنر پیکاسو، قدم اول، گفتگو با پیکاسو، گفتارهایی از پیکاسو، رسولان رنگ، رقابت در هنر مدرن، نقاشان همیشه پول دوست داشته اند از این چند هستند.
سبک کوبیسم همواره پیکاسو را به یاد هنرجویان می آورد و این در حالی ست که می توان ژرژ براک را آغازگر این سبک از هنر دانست. اما چرا پیکاسو نمادین می شود، نه براک؟ پاسخ چنین است: بازتاب زیست در آثار."مثل یک حرفه ای قوانین را بیاموزید آنگاه آن را مثل یک هنرمند بشکنید چون هنر پریدن در تاریکی ست."
پابلو پیکاسو مهم ترین اساس هنرمند را آفریدن و آفرینش می داند. او در 91 سال از زندگی اش 20 هزار اثر از خویش به جا گذاشت. این اثرها ، شاهکار، چند باره کاری آثار گذشته و کپی کاری هستند." در هنرهیچ چیز مهم تر از نخستین اقدام نیست". نقاشی که در 15 سالگی "عشای ربانی" را می آفریند، از مانند کودکان کشیدن می گوید و این نه به معنای مهارت کشیدن است که درون مایه و ذهنیت کودکانه است. وی پیش از رسیدن به کوبیسم دو دوره ی هنری رنگی را پشت سر می گذارد: دوره ی آبی ؛ که پس از خودکشی یکی از نزدیک ترین دوستانش برای یک دلدادگی ناکام رخ می دهد؛ با ویژگی هایی چون چیره بودن رنگ آبی، لاغر و شکننده بودن سوژه ها که بیشتر ولگردها و دریوزگان هستند و نمایانگر اندوه بی کران ؛ دوره ی رز (صورتی ) : نقاشی هایی که نتیجه ی سرخوشی داشتن رابطه با ((فرنان الیویه)) است و چیرگی رنگ صورتی بر سوژه ها که بیشتر زن ها، سیرک ها و دلقک ها می باشند. پیکاسو با پیش کشیدن پرسمان های نو و بیرون از چارچوب های پذیرفته شده که حتا امروز دردسرساز و دشوار است با اثر " دوشیزگان آوینیون" نخستین گام خویش را در کوبیسم برمی دارد هر چند که بوسیله ی همه ی دوست های بزرگ هنرمندش از براک تا آپولینر رد می شود و او را سرخورده می کند.
پایان بندی بخش نخست، نمایش گزارش تصویری شاپور وصال یکی دوستدارهای نشست هنر از موزه ی پیکاسوی فرانسه برای بیشتر شناختن آثار کمتر دیده شده ی پابلو بود.
گام دوم نشست به موشکافی شعرها، نمایشنامه ها و تک نمایشنامه برگردانده شده ی پیکاسو به فارسی می پردازد. شعر برگزیده و برگردان شده ی ویژه نشست و تکه خوانی از نمایشنامه ی "چهاردختر بچه".
پیکاسو با رفتن مدام به تماشاخانه ها، گالری ها، موزه ها، کافه نشینی با هنرمندهای دیگر و سفرهای بی شمارش ایده های خویش را بدست می آورد. روستای پلارس جایی ست که هنرمند درباره اش می گوید: هر چه آموختم از آنجا بود. اینکه چه آموخته که چنین او را زیر و بر کرده تا امروز روشن نگردیده است.
پل بین بخش دوم تا سوم نشست عمرعقیل شد. هنرمندی که در جنبشی نوآورانه نقاشی های پیکاسو را به حجم درآورده است. بازآفرینی نقاشی با چیدمان شی. تونی شفرازی((رئیس پیشین موزه هنرهای معاصر )) دلال نامدار آثارهنری که امروز گالری دار هنرهای نمایشی شفرازی در نیویورک است، در سال 1974 واژگان ((ما را بکشید)) را با رنگ قرمز روی سراسر شاهکار "گرنیکا" اسپری کرد. اثر باشکوهی که امروز تابلو فرشش در سازمان ملل متحد می باشد. پس از گذر از این پل بابک بهاری جنبه های سبک کوبیسم در موشکافی آثار گنجایش ها را برای بکارگیری یادآور می شود:
کوبیسم تحلیلی از بین بردن جزییات_ چیرگی یک رنگ ، کوبیسم ترکیبی بازگشت رنگ ها و کلاژ (بکارگیری حروف، شن، تکه رومه در اثر). در ادامه ی راه خوان گریس و فرنان لژه نیز کوبیسم شاعرانه را پایه می گذارند.
"هنرمند ظرفی ست برای احساس هایش که از همه جا می آیند."
و این چنین کوبیسم به هنر آبستره و انتزاع می رسد و کلاژ به "سرگاو " و هنر مفهومی این مهمترین رخداد در هنر مدرن جهان.
مرداد 1399 خورشیدی
بیستمین نشست از سلسله نشست های شعر جهان
ی ,هنر ,پیکاسو ,های ,کوبیسم ,نشست ,پابلو پیکاسو ,ها و ,و این ,شده ی ,پیکاسو با
درباره این سایت